Stella McCartney is een ontwerper die wordt gekoesterd door modemepen, maar ik begrijp haar aantrekkingskracht niet altijd. Haar breisels zijn ongelooflijk, maar ze is een fan van het soort boxy, stoere proporties die allemaal ook onweerlijk zijn, tenzij je zo langbenig bent als Karlie Kloss. Wanneer het betrekking heeft op haar handtassen, ben ik eeuwig in de war waarom klanten vooraanstaande designerkosten betalen voor haar notoir faux-lederen tassen. (Ik vermoed dat een enorm aantal van haar relaxte klanten niet herkennen dat hun gekoesterde tassen PVC zijn.) Misschien niet verwonderlijk, ik ben ook in de war over de toekomstige charme van de Stella McCartney verfraaide Falabella-koppeling.
Hoewel de falabella -stijl van McCartney na jaren van alomtegenwoordigheid muf begint te voelen, mist deze versie elk type structurele aanpassingen of versnaperingen. In plaats daarvan krijgt de zwarte greep waar we allemaal bekend mee zijn een oppervlakte-make-over met de toevoeging van met juwelen bezaaide thema’s van een wilde avondje uit. Wedstrijden, verdwaalde oorbellen, pleisters, lippenstiftwacks; Ze zijn allemaal cartoonachtig aanwezig. McCartney heeft tijd doorgebracht als een wonderbaarlijke London Partier, samen met vrienden zoals Kate Moss, dus de verfraaiingen hebben een specifieke hoeveelheid thematisch gevoel. Ze hebben echter niet veel esthetisch gevoel; De stijlen van McCartney worden niet begrepen vanwege hun letterlijkheid of oneerbiedigheid, en ik kan echter niet helpen omdat ik geloof dat dit een kitschy -look is dat iemand als Miuccia Prada met veel meer finesse zou trekken. (Om nog maar te zwijgen van het feit dat de tas van Prada echt leer zou zijn.)
Ben je hier voor deze koppeling, of krijg je het eigenlijk niet, eigenlijk of figuurlijk? Je kunt er zelf een ophalen voor $ 1.340 door Neiman Marcus.